Wirtualizacja w systemie Linux:
1) OpenVZ
2) KVM
3) Xen
OpenVZ – Umożliwia hibernację całego środowiska wirtualnego do pliku dyskowego i odtworzenie go na innym serwerze OpenVZ, co pozwala na migrację na żywo między fizycznymi maszynami, postrzeganą od strony klienta jak krótkotrwały przestój, gdyż zachowywany jest nawet stan otwartych połączeń sieciowych.
KVM - Linus Torvalds dodał do drzewa jądra 2.6.20 środowisko wirtualizacji KVM (Kernel-based Virtual Machine for Linux). Oznacza to, iż od kolejnej wersji jądra Linuksa, będziemy mieli już standardowo wbudowaną wirtualną maszynę w jądrze, która dodatkowo wpiera rozszerzenia wirtualizacji procesorów Intela oraz częściowo AMD.
Xen - atutem i przyczyną popularności Xen jest to, że zajmuje stosunkowo niewiele zasobów sprzętowych.
Obserwowane w ostatnich latach tendencje do wirtualizacji zasobów sprzętowych dały impuls do nowego spojrzenia na zagadnienia niezawodności systemu komputerowego. Wzrost niezawodności sprzętu komputerowego, wzrost jego wydajności oraz wspomniana już wirtualizacja sprawiły, że typowe metody zwiększania niezawodności, polegające na zastosowaniu rezerwy zimnej lub gorącej (dotychczas występujące w postaci, na przykład, podwojonych lub potrojonych procesorów) stały się bardziej dostępne dla użytkownika. Zaś wzrost wydajności i niezawodności sieci komputerowych spowodował, że możliwe stało się szybkie przenoszenie zasobów na sąsiednie maszyny.
